Hall of Fame

Tydi Flower donkerbruine merrie, geboren 25 april 1977 van Heres (v. Bibijunge u. Bunzer Mädel) uit Xera S ( v. Stüermann uit Oefening) Fokker: W.J. ter Laan te Noorderhogebrug (Gr.)

"De Iron Lady uit Bergen"

Tydi Flower was gedurende korte tijd de snelste en meest winnende Nederlands gefokte draversmerrie. Totdat ze werd voorbij gestreefd door toppers als o.a. Action Skoatter en Carisma Darby.
We mochten bladeren in de plakboeken en foto-albums van de familie Koopman en hieronder staan de leukste artikelen en de mooiste foto's uit die boeken. Een mooi tijdsbeeld en een mooi voorbeeld van mensen, die een droom zien uitkomen en bekendheid in de sport krijgen, dankzij hun paard.

Allereerst een artikel uit Draf&Rensport, begin 1985:

Tydi Flower over de twee ton!

Op 17 januari j.l. (1985) ongeveer vier uur in de middag op de drafbaan Hilversum krijgt Offenberg een seintje uit de rechterstoel. Hij mag voorrijden. Een gedenkwaardig moment voor de Amsterdamse catchdriver, want de door hem naar de zege gestuurde merrie Tydi Flower tilt met de eerste prijs in de Allegro-prijs, het hoofdnummer van de meeting, haar winsom boven de twee ton; Hfl. 201.800,-- gulden om precies te zijn. Meelevende fans hebben de merrie een van tevoren geprepareerde sierdeken met de tekst: "Tydi Flower f 200.000,--" omgehangen. De merrie lijkt het maar weinig te deren. Fris alsof ze de koers nog lopen moet kwikkelt ze monter richting stalterrein, Jan Offenberg met de gebruikelijke brede lach op het jongensachtige gezicht op de sulky. Een gouden koppel die twee, Tydi Flower en Jan Offenberg. Maar anders dan men zou vermoeden zien ze elkaar uitsluitend op de koersbanen. Voor de andere mensen achter de klassemerrie moeten we naar haar trainer en zijn vrouw, de familie Koopman, en de man die misschien nog het meest verantwoordelijk is voor de successen van Tydi Flower, de zestig-jarige Onno van der Heide. En samen vertellen ze het reilen en zeilen van de Opgeruimde of Nette Bloem zoals haar naam vrij vertaald luidt.
"Tweehonderdduizend gulden", zegt eigenaar-trainer Jaap Koopman (49), houder van 75 koebeesten uit het Noord-Hollandse Bergen, "verschrikkelijk veel geld". Nadat we samen met zijn vrouw Tiny, dochter Carla, en de fotograaf de video-opname van de Allegro-prijs nog eens bekijken in zijn moderne huis aan de Kogendijk. "Het is eigenlijk niet te geloven, verleden jaar aan het eind van de zomer dachten we er over om de koerscarrière van Tydi maar te besluiten. Maar na twee naanden rust ging het eigenlijk weer zo geweldig en leek de merrie weer zo jong als een, tja, als wat eigenlijk?"

Tydi Flower voor haar stal, genaamd "Tydi Flower-home", met
de speciaal geprepareerde sierdeken en met haar aanhang:
v.l.n.r. Jaap Koopman, dochter Carla, echtgenote Tiny
en trainer Onne van der Heide.

Zeven jaar geleden
Het begon zeven jaar geleden. De familie Koopman dacht erover om met een groep, venijnig door de paardebacil aangestoken draffanaten, een reis naar de Verenigde Staten te maken onder leiding van de u allen bekende Hans Eysvogel. De plannen verkeerden in een vergevorderd stadium, maar een fokmerrie van de familie, Grace Again, die zoals dat in het vakjargon heet, op alle dagen liep, zorgde ervoor dat de reis moest worden afgezegd en dat er dus wat centjes overbleven. Nu stelde Grace Again als fokmerrie nogal teleur, maar in het goede bloed van haar moeder Xera S, een verdienstelijke merrie van Stüermann uit Oefening (geboren in 1956, record 1.26,3, winsom f 5.800,-, voor die tijd niet slecht), had Koopman veel vertrouwen. De in 1977 al 21-jarige merrie bracht toen Tydi Flower van Heres voor fokker Ter Laan uit Groningen en werd in Paardesport in Ren en Draf te koop aangeboden als jaarling. En nadat Grace Again geveulend had ging Koopman ook maar eens kijken naar de te koop aangeboden jaarling in Groningen, die dezelfde moeder had als zijn fokmerrie. Koopman aarzelde niet lang. "Ik was er meteen weg van, een enorm elastisch paardje, zoals ze bewoog; ik wist niet wat ik zag, wel een te groot hoofd, maar een heel gemakkelijke loop, onbeleerd natuurlijk. Ze was zo groen als gras, maar ik was er weg van zoals ik al zei".
Koopman en Onno van der Heide beleerden Tydi Flower samen. Het koersen vlotte haar als tweejarige niet erg, hoewel zij goed werkte. Ze was veel te heet en aan het einde van 1979 zei Van der Heide: "Laten we er maar mee ophouden, want het wordt niets zo. Het lijkt me beter het maar eens kalm aan te doen voorlopig. Misschien dat ze er op den duur dan weer plezier in krijgt. Ik ging van dat moment af iedere dag met haar naar het strand om lekker rustig met haar te werken". "Ja", vult Koopman aan, "Onno heeft er toen een draver van gemaakt". Elke ochtend om pakweg 5 uur is Van der Heide, liefhebber en al een mensenleven lang paardenman, aan de Kogendijk 87 present. Weer of geen weer, 's zomers en 's winters, om Tydi op de wagen te zetten en zo'n twee uur te trainen op het strand van Bergen aan Zee. De merrie vindt het prachtig. De baas moet trouwens maar liever niet te laat komen want dat laat ze merken. Aan het zeewater heeft ze bepaald geen broertje dood. "Het liefst gaat ze er in liggen", vertelt Van der Heide, "het is goed voor het beenwerk hè, lekker door het water stappen. En de lucht natuurlijk, dat vind je nergens anders zo, 's ochtends vroeg is die zuiver. Ik ben er van overtuigd dat voor elk paard de schone lucht aan zee voor de stofwisseling het allerbeste is. Je merkt het bijvoorbeeld aan het mesten van Tydi. In het land doet ze bijna niets, maar op het strand lijkt het wel of alle organen geactiveerd worden. We doen dan allerlei werk, ook wel snelwerk, en of het eb of vloed is (dus een harde of een zachte strook langs het water om op te rijden), het maakt haar allemaal niets uit. Het is een heerlijk paard". Onno van der Heide meent wat hij zegt en lijkt een speciale band met "zijn" draver te hebben. "Dan komen we terug om een uur of acht en dan gaat ze een half uurtje onder het solarium. Als ze lekker droog is krijgt ze haar dekje op en dan het land in. Elke dag, of het moet wel heel slecht weer zijn". Voegt Koopman er aan toe: "Ze moet er wel uit, want als ze de hele dag binnen staat eet ze niet meer". Dat eten is bij de Koopmans trouwens maar een kort hoofdstuk. "Goede haver dat is het belangrijkste voor haar, een handje bix krijgt ze ook, maar daar geeft ze niet veel om. Ik heb altijd het advies van mijn oude vriend Bram Nottelman opgevolgd dat er niets beters is dan het geven van eerste klas haver. Dat experimenteren, ik geloof er niet in". Ook wordt er met eerbied over het werk van Cees Zijp, de hoefsmid uit Akersloot gesproken. Ze kennen elkaar al 40 jaar. "Hij staat altijd voor je klaar hè, het lijkt soms we een dokter, het in balans zetten, wat korter van voren, hieltje wat laten zakken, teentjes wat korter of langer, hij voelt het precies aan. Ze loopt zonder gewicht, half-ronde ijzertjes van voren en geen schoentjes, niets, alleen knie-gamasjes".

Het begin van de successtory
En toen in maart 1980 begon de successtory. Ze won al zes keer vóór de Sweepstakes, waarin ze uiteindelijk vierde werd, hetgeen nog altijd Hfl. 6.400,- opbracht. Daarna in de beroemde Derby van Tony Vitesse en Totem Volita, na een startfout een prima prestatie met weer een vierde plaats, goed voor f 14.000,-. In totaal kon ze in 1980 negen overwinningen turven. De schitterende plakboeken met honderden foto's, liefdevol bijgehouden door de vrouw des huizes, volgen de geschiedenis op de voet.

Uit het plakboek van Tiny Koopman:
Spannende aankomst van de Noram-prijs op 5 februari 1984.
Rechts vooraan loopt Poetje Patje, die tweede gaat worden.
Naast hem Tydi Flower die zal winnen met Cees de Leeuw.
Daarnaast Remi Star (3e) en Greatest Action (4e).

Finisfoto van dezelfde koers. Tydi Flower (5) wint met 1 cm
vóór Poetje Patje (2), Remi Star (7) en Greatest Action (8).
Marian Vos zit met Sonja Morgan (1) met haar handen
vol achter Poetje Patje. Ze kan geen kant op.
Naast haar Romeo Hollandia, die met Ton Blok 5e wordt.
Linksonder loopt Opal Yell.

Mooie foto van de aankomst in de Grote Openingsprijs
van Alkmaar op 23 april 1984. Tydi wint voor Pijlsnel (links)
Telma Prise (rechts) en Ursus H

Topjaar
Afgezien van een vloed aan plaatsgelden, die met de regelmaat van de klok binnen leken te stromen, is 1981 het topjaar met ruim Hfl. 50.000,- aan verdiensten. Ze wint dan ook in Oostende (België) met Jan Offenberg de interland in de vierjarigen groep, goed voor Hfl. 8.500,-. Volgens iedereen één van haar mooiste overwinningen, ook volgens Jan Offenberg.

Boven: Tydi Flower (5) wint in Ostende de Vierjarigenkoers
van de België-Holland-Match 1981, voor Tafna (reling) en
Tyvonne Promise (4). Lang leve onze merries!
(alledrie dochters van Heres) De vierde Ned. deelnemer,
The Import Laren, werd uitgeschakeld.

Boven: Ereronde in Ostende.

Boven: Een maand eerder won Tydi Flower Criterium der Vierjarigen
op Duindigt, voor Torpedo Fortuna (rechts).

Criterium der Vierjarigen
Op 21 juni op Duindigt het Criterium der Vierjarigen met een Hfl. 6.000,- eerste prijs. Ze liep toen ook 1.16,7 over de sprint op Hilversum. Blessures kende ze niet, op één keer een dik knietje na, waarna ze van drie maanden vakantie kon genieten. Maar ook in 1982 won ze viermaal, in 1983 acht keer en in 1984 wist ze weer vijfmaal de concurrentie af te troeven. In het Merevelds Mijlrecord op Hilversum liep ze 1.16,4, de snelste tijd ooit door een Nederlandse merrie in Nederland gelopen. Ze eindigde toen in de tweede heat als tweede achter Udo Quick die 1.16,2 toonde. En dan nu in haar laatste koersjaar. Op Wolvega achter Leonard Hanover een goede tweede plaats in het Noordelijk Winterkampioenschap. De grote Prijs der Winterfavorieten leverde een bescheiden vijfde plaats op en dan weer winst in de eerder genoemde Allegro-prijs. In de Grote Prijs der Sterrensprinters van 24 februari jl. geen geld maar eervol gesneuveld in 1.16,6. "Tja", zegt Koopman, "het is nu moeilijk om koersen voor haar te vinden; kijk, een Star of Goldstar en een Uno Hazelaar kloppen is er natuurlijk niet bij".

Toch wist Tydi Flower (1) later in 1985 op Duindigt niemand
minder dan Ossian (5) te kloppen.

Jan Offenberg
Het is al laat in de middag en het gesprek komt op Jan Offenberg. "Een schat van een jongen", zegt mevrouw Koopman, "en een goeie pikeur", vult Koopman aan. "Als hij merkt dat het niet gaat rijdt hij er niet meer aan. Hij werkt niet zoveel met de zweep, daar hou ik ook niet van. Als het eens fout gaat geeft hij niet direct de schuld aan de anderen; iedereen maakt fouten, dat is menselijk, nietwaar?". Een samenwerking die klinkt als een klok, dat is duidelijk.
Een dag eerder spreken we Jan Offenberg. "Vroeger was het een druktemaker achter de auto, die Tydi, een heethoofd. Ze had een lange aanloop nodig, anders ging het mis. Maar je voelde gewoon dat het een klassemerrie was. Ik ben toen met haar gaan oefenen achter de start-auto, en naderhand werd ze rustiger. Ik vroeg gewoon tussen de koersen: kan er een startauto op de baan komen en dan oefenden we maar door. Keer op keer, zo kreeg ze vertrouwen. Nu kan ik haar met mijn pinken van start af krijgen. Ze had een ongelooflijk stuk speed als vierjarige. Zo'n 600 meter deed ze in 1.14. Dat is nu wel iets minder. Maar ze heeft nog het beenwerk van een jaarling. Jammer dat het haar laatste jaar is", besluit Jan Offenberg.

Naderend einde
"Verschrikkelijk", zegt Onno van der Heide de volgende dag, "ik moet er echt niet aan denken". "Hij (wijzend op Koopman) moet maar een nieuwe kopen voor me". Het idee dat Tydi in de fokkerij gaat volgend jaar maakt niemand vrolijk. Hoewel er al een bruidegom is uitgezocht, Express Pride van Stoeterij Crown. "Een bewezen vaderpaard", zegt Koopman. En, nu dat woord toch valt, bewezen heeft Tydi Flower zich, met 139 starts waarvan Jan Offenberg er zo'n 120 achter z'n naam heeft staan. Samen goed voor ruim twee ton. Onze laatste vraag aan de familie Koopman, of je nog van liefhebberij kan spreken als een draver zoveel voor je verdient? De eigenaar denkt even na: "Kijk", zegt hij, "je mag alleen maar van geluk spreken als je zo'n paard treft. Ik ben veehouder en werkte samen met mijn broer, die er nog niet zo lang geleden mee stopte. We konden dat geld toen heel goed gebruiken. Tydi heeft ons er toen in feite uit gered".
De merrie kijkt het bezoek alert aan, de oortjes rechtop en in haar kampie zo dartel als een veulen. Dan stapt ze naast Onno haar box weer in, gevestigd in een mooie nieuwe schuur met het opschrift: "Tydi Flower Home". Een model woning voor een paardje; met solarium. Wel chic eigenlijk. Maar dit verhaal ging dan ook over one of the happy few. Oftewel, één van de weinige gelukkigen.

(Tot zover het artikel uit Draf- en Rensport)

De acht jaar oude Tydi Flower in haar "kampie",
zo dartel als een veulen.

Artikel uit De Telegraaf:

Van een paardesportmedewerker

BERGEN/AMSTERDAM, woensdag 1 oktober 1985

Jan G. Offenberg (28) uit Amsterdam is al sinds vijf jaar de vaste pikeur van Tydi Flower van eigenaar Jaap Koopman uit het Noordhollandse Bergen. In die vijf jaar een aaneenschakeling van successen, die leidden tot de titel "Meest winnende merrie aller tijden". Totale winsom nu: ƒ 232.850, waarmee het record van White Shadow, eens het paradepaardje van Guus Knijnenburg een paar weken geleden om zeep werd geholpen. Naast vreugde over deze eervolle prestatie ook ergens verdriet.

Jan G. Offenberg ziet met lede ogen de 31e december naderen, de dag waarop aan de actieve carrière van Tydi Flower een einde komt en de merrie haar gouden afkomst (Heres-Xera S) kan gaan bewijzen in de fokkerij. En dat is eigenaar Jaap Koopman dan ook vast van plan.

Verlies
Tydi Flower heeft dus nog enkele maanden te gaan. De kleine merrie is in feite nog helemaal niet aan het einde van haar actieve latijn. "Maar," zegt Jan Offenberg, "het is nu eenmaal wet bij de NDR, dat merries na hun achtste levensjaar de weg naar de fokkerij dienen in te slaan. Waarmee," aldus haar pikeur, "een van de betere dravers van ons land uit de arena moet verdwijnen. Een nieuw verlies voor de toch al niet al te brede dravers-top."

Jan Offenberg (vak geleerd bij Noordhollandse Cees Hetteling) zal met grote vreugde terugzien op de jaren dat hij samen met Tydi Flower op de draversbanen is verschenen. "Het is een lief paardje geworden. Ze heeft een hekel aan langzaam oprijdende startauto's, een algemeen euvel op de Nederlandse banen. Dan wordt ze een driftkikkertje, die haar ongeduld denkt te kunnen afremmen met een fikse galoppade. En dan... weg kans. Gelukkig is dat de laatste jaren minder geworden en als die start goed is, dan is het net een raket die naar voren spuit." Jan Offenberg traint Tydi Flower niet. Hij is gast-rijder, een baan, waaraan een zeker aantal "vaste" klanten ten grondslag liggen. Eigenaar Jaap Koopman uit Bergen staat te boek als trainer, maar veel werk wordt ook gedaan door vaste verzorger Onno van de Heyden. De Heres-dochter gaat, weer of geen weer, sneeuwstorm of hagel inbegrepen, elke ochtend naar het strand bij Bergen aan Zee, vanuit haar stal aan de Bergense Kogendijk, een fluitje van een cent. Bijna twee uur actief bezig op het rulle Noordzee-strand, dan terug naar de stal, drie kwartier onder het solarium om de spieren soepel te houden, twee dekens om en dan weer naar buiten. "Zo is ze," zegt Jan Offenberg, "de Iron Lady geworden, zoals wij haar allen kennen. Daarom ook heeft ze een uithoudingsvermogen als geen ander. Kijk maar naar de tweede heat op Groningen jl. zondag in de Grote Prijs van Nederland. Ze liep toch als een vorstin langs Worthy Boy Laren naar de zege."

Tydi Flower klopt Worthy Boy Laren in de tweede heat
van de Grote Prijs van Nederland 1985 te Groningen
in 1.17,3 over 1760 m. In de eerste heat was ze vijfde
geworden. Na optelling der tijden werd Worthy Boy Laren
eerste en Tydi Flower tweede.

Afscheid
Een van de mooiste overwinningen van Tydi Flower vindt Jan Offenberg nog altijd de zege in de interland België-Nederland in Oostende in 1981. Voorts won ze o.a. ook het Criterium der Vierjarigen. "Ze heeft," zegt Jan Offenberg trots, "een spoor van overwinningen nagelaten door het gehele land." Tydi Flower zal dinsdag 15 oktober starten op Hilversum in de "Prijs der Giganten". "Dat moet," zegt Jan Offenberg, "een fantastische ervaring zijn tussen al die "groten" te mogen aantreden. Aan winnen denk ik natuurlijk niet. Elk prijsje, hoe gering ook, is meegenomen, maar als naderend afscheid van onze Tydi, is het een prachtig hoogtepunt. De meest-winnende merrie van Nederland heeft een formidabele 1.16,1 op haar naam staan als kilometerrecord en zal op haar weg naar het actieve eindpunt op nog een flink aantal Nederlandse guldens aan het winsomrecord toevoegen. Op die dag, als ze voor het laatst loopt, zal er heel wat omgaan in het hart van Amsterdammer Jan Offenberg, die op punt van trouwen staat met de telg uit het roemrijke Noordhollandse draversgeslacht De Leeuw. "Een meisje uit het vak," zegt Jan trots. "Misschien dat het er in de toekomst nog wel eens van komt dat ik zelf trainer word, Nu is dat nog niet haalbaar. Er moet nog veel gebeuren bij de NDR, wil ook voor jonge trainers de mogelijkheid aanwezig zijn zich met enige kijk op de toekomst te kunnen vestigen. Hogere prijzen, goede sponsoring, spel buiten de banen, tot het startsignaal van elke koers gaat." Jan Offenberg weet wel hoe het moet. Zoals zovelen die zo graag hun brood willen verdienen in deze tak van sport. "Maar wanneer is het zover? Op die dag," zegt hij, "gaat hij mij de vlag uit en start ik onmiddellijk als trainer. Nu blijf ik voorlopig nog de gastrijder, die voor iedere trainer en eigenaar beschikbaar is."

(Tot zover het artikel uit De Telegraaf)

Boven: Tydi Flower met de sierdeken op bij het defilé voor de
Prijs der Giganten 1985. Ze liep 1.16,8 in de serie,
waarin ze zich niet wist te plaatsen voor de Finale.
Eerder in dat jaar liep ze tweemaal haar record van
1.16,1.

Boven: De mensen achter Tydi Flower, die net het Criterium der
Vierjarigen heeft gewonnen, op het stalterrein van Duindigt:
v.l.n.r. Tineke de Leeuw, de aanstaande bruid,
Jan (toen nog Jantje) Offenberg, Onne van der Heide.
Rechts Jaap en Tiny Koopman.

Tydi Flower als fokmerrie
De merrie bracht slechts twee producten, te weten:
Every Star d.br.r.v. Leonard Hanover rec. 1.17,6 - Hfl. 9.100
Flower Expresss br.h.v. Lola's Express rec. 1.22,0 - Hfl. 2.950

Daarna heeft ze in de wei een been gebroken, toen ze in een greppel struikelde, en moest helaas uit haar lijden worden verlost.

Koerscarrière Tydi Flower:

jaar	lft.	starts	1e	2e	3e	rec.		winsom
1979 1980 1981 1982 1983 1984 1985	2j. 3j. 4j. 5j. 6j. 7j. 8j.	6 19 28 26 37 28 44	0 9 6 4 8 5 5	0 3 8 3 5 10 12	1 3 6 9 8 6 8	1.25,9 1.19,3 1.25,2 1.18,3 1.17,4 1.16,4 1.16,1	Hfl. Hfl. Hfl. Hfl. Hfl. Hfl. Hfl.	550 42.750 50.650 26.400 32.100 32.750 45.100
totaal		188	37	41	41	1.16,1	Hfl.	238.800

In haar 188 koersen liep Tydi niet minder dan 146 keer in de prijzen,
slechts 42 keer had ze geen geld. Ze liep altijd tegen
de top van haar jaargang en later tegen de top van Nederland,
en kreeg het dus niet cadeau. Tydi Flower was een harde,
snelle, oertrouwe merrie.

Gewonnen topkoersen
- Criterium der Vierjarigen
- België-Holland koers

Boven: Tydi Flower (met winterhaar) wordt door Jan Offenberg
opgewarmd voor een koers in Hilversum.


Voor een pagina over Jaap Koopman uit Bergen:
Click hier
Voor een pagina over Jan Offenberg:
Click hier

(Foto's: met dank aan o.a. www.huybers.com)